Örümcekler Kendi Tuzaklarına Düşmezler

Örümceklerin avlarini yakalamak için kurduklari aglarin sistemleri hala gizemlerini koruyorlar. Canlilarin vücut sivilarini emerek beslenen örümceklerin kendilerine yem bulmak için kurduklari bu aglar canlilar için çok büyük bir tuzak oluyorlar. Bu kurulan aglara düsen canlilar örümceklerin yemegi olmaktan kurtulamiyorlar. Çünkü örümceklerin kurduklari bu aglar yapiskan bir özellige sahip oluyor ve bu aglara takilan canlilarin kurtulma sanslari pek bulunmuyor.

                Diger canlilar aglardaki yapiskan maddeden kurtulamazken örümcekler bu aglar üzerinde rahatlikla hareket edebiliyorlar. Bunun en önemli sebebi aglari kurarken kendilerine yapiskan olmayan ipliklerden bir yol çizmeleri oluyor. Bu yol üzerinde rahatlikla hareket ederek avlarini yakalayabiliyorlar. Ancak tek sebebi de bu olmuyor. Örümceklerin agizlarinda bulunan salgi bezinin ürettigi salgi onlarin ayaklarini yagli tutmalarini sagliyor ve yapiskan olan ipliklere takildiklari zaman bu salgi sayesinde kurtuluyorlar.

                Çok nadir olsa da örümceklerin de kendi aglarina takilip baska örümceklere yem olabilme ihtimalleri bulunuyor. Peki bu olay nasil gerçeklesiyor? Kendilerini tehdit altinda hissettiklerinde ya da ürktüklerinde hizli hareket etmeye basliyorlar. Bu durumda ürettikleri salgi kaçislarina yetmemeye basliyor ve örümcekler ayaklarinin kayganligini kaybettiginden dolayi aga takilabiliyorlar. Kendi kurduklari agdan kurtulmak aslinda onlar için çok da zor degil, özellikle ag çok saglam bir sekilde dügümlenmemisse rahatlikla kurtulabiliyorlar, ancak ciddi sekilde yakalandiklari zaman baska örümceklere yem olmaktan kurtulamiyorlar.