Basimiza kötü bir sey gelmesini istemedigimiz ya da iyi olan bir durumun kötüye dönüsmesini istemedigimiz zamanlar tahtaya üç kere vuruyoruz. Hatta bunu yaparken “Allah korusun, Seytan kulagina kursun” gibi terimler kullaniyoruz.

                Tahtaya vurma olayi çok eskilere, agaçlara tapma dönemlerine kadar uzaniyor. En eski olarak Milattan önce 2000’li yillarda Kuzey Amerika yerlileri ve Helen uygarliginda görülüyor. Aslinda birbirleri ile alakasi olmayan bu iki uygarlik ayri ayri olsa da ayni olayi gerçeklestiriyorlar. Mese agacina çok sik yildirim düsmesi iki uygarliginda dikkatini çekiyor. Helenler mese agacinin yildirim tanrisi olduguna kanaat getirirlerken, Kuzey Ameri yerlileri ise tanrinin yildirimla yeryüzüne inerek mese agacinin üzerine oturduguna inanmaya basliyorlar.

Eski insanlar, ayna kavrami bilinmedigi için, suyun yüzeyinde ya da yansitma yüzeyi olan yerlerde kendi yansimalarini gördükleri zaman korkuya kapilirlarmis. Hatta baska bir insanla konusurlarken onlarin gözlerinde kendi yansimalarini gördüklerinde baslarina kötü bir sey gelecegini düsünürlermis. Göz degmesi dedigimiz nazar degmesi inanci bu sekilde ortaya çikiyor.

Önümüzden kara kedi geçtigi zaman kimimiz panige kapilir, kimimiz hemen dua okumaya baslar, bize kötü sans getirmemesini dileriz. Kara kedi kötü sansin, kötülügün bir simgesi olarak görülür.

 Aslinda kediler çok eski zamanlarda, milattan önce 3000’li yillarda Misirlilar tarafindan erkek kediler tanri, disi kediler tanriça ilan edilmislerdi. Siyah disi kedilere verilen öneme de o zamanlara ait ortaya çikan kabartmalar araciligi ile ulasiyoruz. Kedilerin yüksek yerlerden dört ayaklarinin üzerlerine düsmeleri, hiç zarar görmemeleri Misirlilarin dikkatini çekmisti. Hatta kedilerin dokuz canli olduklari yönündeki inanç da o zamanlara dayaniyor.

Bebek beklemeye baslanilan andan itibaren bebegin cinsiyeti önem tasir, çünkü yapilacak olan hazirlik cinsiyete baglidir. Kiz ise hemen pembe esyalar, erkek ise mavi esyalar hazirlanir. Peki neden bu renkler?